15 Kasım 2011 Salı

Melodilerim..içimdeki haşarı çocuk.her notasını kendi yazdığım her es'inde nefesimin kesildiği içimden geçirirken içimde depremler yaratan.sözlerine sıra geldğinde fırtınalar kopartan.esitisinde yüzümü okşayan..dinlemeye korktuğum melodilerim var.yazıp söyleyemeden çöpe attığım..söyleyeceğim zaman sesimi kısan bişeylerin eksik olmadığı..hayalerimde vardı..gözlerimi kapadığımda sözlerine ağladığım karar seslerim var benim.duvarlar umrumda değil..çık gel be çocuk..dön yüzünü bana.bi bakıp çık sadece razıyım..

15 yorum:

  1. yok artık demeye ramak kaldı...

    YanıtlaSil
  2. sanki senaryodan haberin var, tüm mizansenleri biliyorsun, hayali karakterlerin birbirine hüküm sürmesi gibi

    YanıtlaSil
  3. his, haz, giz...

    türetirken?

    YanıtlaSil
  4. his olayının türetmekle ilgisi yok haz ve gizde buna dahil.hissedilen şeyi yaşadığın anda olayın kelimelere cümlelere dökülmesi kadarda doğalı yok.yazdıklarımn hepsi hissederek yaşadığım şeyler.sanırım tek sebep de bu.

    YanıtlaSil
  5. açıklama yapacak mıyız illa?

    YanıtlaSil
  6. ona ben karar veremem tabi ki.

    YanıtlaSil
  7. cümle cümleye yakın, sanki susulmamalı gibi..

    YanıtlaSil