İnce bir pusu gibi şimdi kimsesizlik.Ayaklarımın üzerine sapasağlam basarken dengemi yitirdiğim oluveriyorsun.Beklemek değil zor olan işin en güzeli.Tek başıma,ayagım kaymadan sensiz de yaşayabilmek bunu..
Haysiyetsiz bir rüya en gereksiz bir an lüzumu olmayan  hiçbişey bile senden sebep herşey şimdi bana.Tebessümünün hatrınadır yangınlarımın alevi,uykusuzluğumun en tatlı yeri..Sebepsiz çıkarsız yaşamak bunları...Anlayamamanın hatrına işte...
Zifirideki zerre nuru hayal edebilmenin dokunmuyor bana zararı.Kalbimdeki denizleri köpük köpük celallendirmenin hatrına dem gibi göz kapaklarıma gizlenmen.Bi firar yolu arar durur bi çare..Nasıl girdiysen oyle çık demeye engel mi var?Renklerimin notaları sesimin tonuyla aynıysa kabahat sende diyebilirmiyim?Bunu kabahat görebilirmiyim?

sessiz sedasız giderim ben..kimse gülmesin.. kim vardı ki zaten yanımda sen olsan ne değişecekti..kalp kırıklığıyla dolu susmalarından başka.. anlatsam ne değişecekti ki? kendimi paralasam..meşrebimden olsam ne olacaktı?sen mi düşünecektin beni? hayallere dalıyoruz beşer şaşar misali..hayallere dalıyoruz üç noktalarla..doyamayacağımız yerde açız diye yakarıyoruz..ben doydum..fazla geldi bu tokluk açlığımı düşünürsek..Belki anlatamadım belki fazla koşturdum kelimelerin ardından..neye yarar ?olmasan daha iyiydi demek bile teferruatken suskunluğuna sığdırılmış bütün gecelere iyi dileklerim..

sebebini bilmeden..

Seviyorum işte..usulsüz ve aleni..ağzımda kuru bir duman huzursuz ve kederli..Bi bakış işte resimlerinden kalan başucumda sabahlayıp rüyalarıma saldıran apansız uyandırıp nefes nefese bıraktıran..Bir ihtimal işte bi teselli tekrar karşılaşırız elbet..Belki celallenir yine..Adın tebessümler kehaneti,bir sarılmak bestesi sesin;aşikar ve vakitsiz..yaver giderse şansımız yarin elinden gülecek bahtımız..
Özledik işte..denizler hep mavi..aydınlık her taraf..sen gibi dağlar taşlar..sen gibi her insan..Özledik işte..yani gülümsediğinden beri o akşam tasvirine layık değil hiçbir lisan..

umut.

bomboş bi oda bırakıyorum arkamda.umutlarımı yeşertmeden geldiğim.yeşersin diye beklediğim.4 duvar ne gördüyse burda hepsi 5 duvar arasında kaldı. kimse bilmedi.kimse anlamadı da bi ben duvar kesildim.en ıssız gecelerde yorganı üzerime çekip korkuyla bi başıma titrediğim anlar oldu mesela.yanındaym diyenler oan değildi yanımda ben hep tektim.hep tekim.4 duvara 5. duvar oldum sigaram dumanım oldu.ben yavaş yavaş biterken.bu gidiş biraz buruk fazlaca umut dolu bende.yeni bi başlangıç ama bu kez kabından dahi çıkmamış derecede..kimse alınmasın üzerime alındıklarımı.. yüküm çok ağır.

Ne martılar var ardımda ne vapur ne boğaz..Işıklarımı ardımdan sürüyüp yürüdüm ben..

Yaz gecesi rüyasıydı benimki..Nisan yağmurunun şiddetine aldırış etmeden toprak kokusuyla can bulan kalabalıklarda kayboluş isteği.Tanımadığın onlarca yüz arasında bi anda gözüne kestirmek gibi.Can suyunu bulmak..Tek bir damlasına muhtaç olupda hiç yeşeremeyeceğini bilmek gibi.

Uzlaşabilirdim kendimle.En iyi şartlarımı anlaşmaya koyup sulh ilan etmeliydim.Yapmadım.!Elimde bi meşale tek başıma kendi ordularıma yürüdüm.Ordum beni tanımadı ..Ben orduma acımadım.Zamanlardan bir zaman işte.Kendimize yenik düştüğümüz her anlardan biri belkide..Bu sefer farklımı diyeceğim yani?bu sefer neyi farklı ki..Kimsin ki sen?